Πριν χρόνια, ήμουν 28άρης θυμάμαι, γυρνούσα με το πλοίο της γραμμής από Σκιάθο στη Θεσσαλονίκη, μετά από καλοκαιρινές μου διακοπές σε έναν φίλο εκεί που με φιλοξένησε. Ήταν μετά από Δεκαπενταύγουστο και το πλοίο ασφυκτιούσε από κόσμο. Ψάχνοντας μια θέση να καθίσω, εντόπισα ότι υπήρχε μία κενή δίπλα σε μια κυρία όπου όμως είχε ακουμπήσει τη ζακέτα της. Αφού τη ρώτησα αν κάθεται ήδη κανείς εκεί, μου απάντησε πως μπορούσα να καθίσω, όπως και έκανα. Θα ‘ταν δε θα ‘ταν διαβαστε την συνέχεια εδώ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου